Bloedkop

Bloedkop
het hoofd van de tafel
ontpoot
leeft loos, smeekt nooit
breekt zo
jou en mij

Jij blij
ik ben minder
in de koelkast, Bloedkop!
verkoel wat, bevries
je wenkbrauw
brouw wat gevoel

Rol je ogen
3 keer één is vies
hij lief, jij leed
verlies
lichaam, geest
Ontmenst.

Waar

Een wolkendekmantel beschut
Het weer is weer zoals het was
Ik als weerwolf huil in de nacht
De maan schijnt te zijn

Helderdonker
Leeg van het niets als na coketrip
(Van horen zeggen)
Zoeven in het zwarte gat
Tot waar de maan schijnt te zijn
Tot het waar
wanneer het waar is
Wat waar was is nu daar
en lacht ons uit
Wij die waar dan ook
denken waar te zijn

Vuil

Schimmen vloeken de meest grove vuiligheden
Ignorant voor wat wat
Ik schok, loop vast
Loop vaste pas, vast
in omweegredenen verdwaald
tot de kustlijn een schim geworden is van wat wat

Verscheurend

Rafels scheuren
Gebeuren gebeuren
Drukte bedrukt me
over en over, niet lettend op de lijntjes
’t is over en over
Een verscheurd beeld van herinnerdingen
bezingen en bedrukken
Niet lettend op de lijntjes
wel op de scherpe randjes en …
Bedenk mijn mooie rafels
en hoe het zou zijn om
gebeuren gebeuren
altijd zo te moeten zien
verscheurend

Verscheurend beteuterd
Van geleuterd naar met een klap met beide benen op de grond hard verscheurend
De stemming overstemd
Remming van geluk tot stop.
Waar was ik?

Wat was was mooi, weg
Wat lach/lag je mooi, pech
Wat ragde ik door, zeg
Was ik gestoord? leg
me mij uit
Zodra ik even niet schrijf en nadenk ben ik kwijt en leef en geniet en vergeet en speet.

Wisselgezicht

Wisselgezicht
flitsend, 2 keer per seconde
flitsgroen, bruin
haaks op het zicht
gemeen krullachend
hazetanden ontbloot, strak-kop masker

Doodsgezicht
kijkt je aan, je gaat eraan
rijen tanden, zelfs een neus
je weet wat komt
ontbloot hoofd, velloos
als Robby Williams

Snorgezicht
cowboyhoed nors
verweerd door het weer
zo weer vervlogen
wat je al niet ziet
in de wolken

Brok

Booreiland dat doordramt tot het op brok stuit. Brokvermoeden brokkelt me af. Laf om te laten. Lopen om te praten. Schaden zal. Baden mag, maar ik blijf liever droog. Daden gedacht, maar het blijft denken.
Nat zand blijft liggen tot het opdroogt, verstuift en wegvliegt. Wegvliegen zal het uiteindelijk. Wij hangen de rode vlag uit om Naar voor te zijn maar Naar sluit geniepig toch altijd langs alle stopsignalen en betalen zal je hem.
Laf om te laten. Lopen om te praten. Precies zoals ik het zeg zonder omweg. Een rechte lijn waar je zeker vaker vanaf valt dan dat je er op stapt, zo als beginnende koorddanser, gestoord ranzig. Eindeloos oppervlaktige denkruimte. Wandel dwars door me heen, handen ineengesloten op de rug.

Franje

Vanachter de wolken
Vlak voor de ondergang
Wijds groen oranje
Strobreed zonderland

Nog nooit zo lang geweest
Schaduw alleen achter
Hier alleen helder
De stilte tuut.

Tot alles echt weg is
Snel verstoppen
Vlak voor de ondergang
Leven achter de wolken

In wijds wit oranje
franje