Tussenfase

Onbestemd gestemd na
ongeremd gerend te hebben,
ongekend.

Onbewust bewust of
bewust onbewust of
bewust zoekend maar
nog onbewust?

Laat me met rust!
Is niet al wat ik denk, maar
wel een voorwaarde
voor waarde voor waardering.

Onbezette tijd;
ook wel vrij,
Maakt me leip of eigenlijk
ben ik het zelf of eigenlijk
ben ik er nog niet uit.

Bevecht mezelf in de hoop
er niet gehavender uit te komen.

Wat achter ligt is uit zicht;
Ik ben het vergeten
Zelfs het vooruitzicht is uit zicht:
Erro intermedio

Ga maar

Vol van vuur
Uncontrolled overstuur
Als het in je eigen hand zou zijn

Nu: bang
voor de grote boze wolf
en zijn grote, vriendelijke ik

Toch: verlangend vragend
Je lust daar dragend
waar zelfs ik me schaam

Hoe kom je hieraan?
Wie heeft dit gedaan?

Als het in je eigen hand zou zijn

Een traan
stelt niks voor
Je hebt mijn ik door en
ongestoord, lachend
zeg je:
Ga maar

Drie reality-check peinzingen uit Chersonissos

1.
Galmen doorkruizen
ruizend in één put
Waar iedereen invalt
Waar iedereen tuimelt
struikelt en dieper gaat
dan ooit in zijn leven
Even



2.
Schraap zand uit de kieren van mijn klaagmuur
tot hij weer blinkt,
een rots in de branding
waar ik op vertrouw, in goede en slechte tijden



3.
Bekeken, zwaar gewogen
Tegen mezelf gelogen
Ondergezakt en doorgeslagen
Doorgekrabbeld, krabbend
krap bij mijn eigen ik zelf
Zelfs hier en nu, ver verwijderd
van daar

Achter de horizon vind ik mezelf
misschien
Maar zodra de zon daar gaat
ben ik weer onvindbaar
Een schim in de nacht

Ruime leegte

Smeek om
een grote ruimte waar
Ge’dacht het wel
Ge’dachten snel en vluchtig
Luchtig leven ledig luister
naar de enorme stilte

Geen dagelijkse sleurverstoring
Shhht!

Zweven in even niet zijn
Groots in niets zijn
In minuscule gedaante
Het machtigst
Het meest pakkend
waar niets te halen valt
behalve ruime leegte en stilte
Stil! Het wilde wilde ontsnappen
Ik wil het houden, en weg

Piet

De daken zijn glad. De schoorsteen is de enige die uit durft te steken én tegelijkertijd warmte kan verspreiden. Toch is het ook vlakbij de schoorsteen koud. Het is te koud om te zitten dus oefent Piet af en toe zijn passen en kunsten. Hij kan zijn gang gaan: Niemand ziet hem in het donker. Alles is glad het is veel te laat 5 december is allang geweest iedereen is allang terug gegaan het is koud. Niets ziet de zwart gemaakte in het donker, dus het maakt niet uit wat hij doet. Hij is veel te vrolijk voor dit. Dit is niet te bevatten voor hem. Waar zijn de cadeautjes ik wil geven! De rand van het dak tegenover steekt zwart af tegen het licht van de lantaarnpaal van de weg erachter. Hij weet niet of hij weg wilt of waar de weg heenleidt. Niet alle wegen leiden naar Spanje. De leegte beknelt en de kou wordt heet onder de voeten de stilte doet pijn in de oren. Verhoren wilde Sint zijn gebeden niet, het leven liet geen medelijden over voor deze wrede Piet. Hij vraagt zich af: Hebben mijn gedichten ooit mensen pijn gedaan? Hij weet wat fout was tis niet goed te praten. Meestal waren een paar kunsten genoeg om het weer goed te maken, maar hier in het donker ziet niemand hem. De komst van de Goede Sint laat nog lang op zich wachten. Tot dan is er een straf om uitgekunsteld te worden.